Friday, July 27, 2007
കാത്തുനില്‍പ്പ്‌.
പാടുക, പൂങ്കുയിലേ യെന്‍പ്രണയാര്‍ദ്ര
പാരിജാതങ്ങള്‍ വിടര്‍ന്നിടട്ടെ
പാതിവിരിഞ്ഞ മുകുളങ്ങള്‍ ചുമ്പിച്ച്‌
പാതിരാക്കാറ്റേയൊരീണം തരൂ
ഏറെസമയമായ്‌ ഈനദീതീരത്തൊ-
രീറക്കുഴലുമായ്‌ ഞാനിരിപ്പൂ
ആരുമാരുംകണ്ടതില്ലയെന്നാത്മാവില്‍
നീറിപ്പുകയുന്ന നൊമ്പരങ്ങള്‍
രാവില്‍, തുഷാരാശ്രുബിന്ദുക്കള്‍ വീണ നി-
ലാവ്‌ മറയാന്‍ സമയമായി
നീവരില്ലെന്നറിയാമെനിക്കെങ്കിലും
നോവും; എന്നാശയും കാത്ത്‌നില്‍പൂ..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
കൊള്ളാം !
ReplyDeleteവ്യര്‍ത്ഥമ്മായ കാത്തു നില്‍പ്പിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ കവിത ഇഷ്ടമായി
ReplyDeleteപ്രിയ ബെര്‍ളി, ലക്ഷ്മി
ReplyDeleteഎന്റെ ഹൃദയം നിറഞ്ഞ നന്ദി
ദയവായി സ്വീകരിക്കുക
jeevithathinte mukkal bagavum kathunilpalle.ishtamayi
ReplyDeleteഗിരിജാ,
ReplyDeleteപ്രണയവികാരങ്ങള്‍ക്ക്‌ തീവ്രവേദനയുടെ
മാധുര്യമുണ്ട്‌. അതനുഭവിച്ചവര്‍ക്ക്‌ അത്‌
തിരിച്ചറിയാം. വരാനാളുണ്ടെങ്കില്‍ കാത്തുനില്‍ക്കാനൊരു രസമുണ്ട്‌
എന്നാല്‍, ഒരിക്കലും വരാത്തൊരാളെ കാത്തു
നില്‍ക്കുന്ന ആ ഒരു മാനസികാവസ്ഥയുണ്ടല്ലൊ അതാര്‍ക്കും മനസ്സിലാവില്ല,അങ്ങിനെ കാത്തു
നില്‍ക്കുന്ന വേറൊരാള്‍ക്കൊഴിച്ച്‌
കവിത ഇഷ്ടമായെങ്കില്‍ എനിക്കു സന്തോഷമായി