പറയൂ പ്രിയംവദേ, സുരതാവസാനത്തിന്‍
നിറവിന്റെ ശൂന്യതതാണ്ടി നാം മറ്റൊരു
മറവിതന്‍ കാണക്കയത്തിന്റെയാഴത്തില്‍
മറയുന്നതിന്‍മുന്‍പിതുണ്മയോ സ്വപ്നമോ?
ഒരുചെറുമോഹമായ്‌ എന്റെ മനസ്സിന്റെ-
യിരുളിലെ മണ്‍ചിരാതില്‍, കടക്കണ്ണിലെ
തിരിനീട്ടിയെത്തിയനാള്‍തൊട്ട്‌ നീയെന്റെ
കരളിന്‍മിടിപ്പിന്റെ ജതിതാളമായതും;
അകതാരില്‍തളിരിട്ട പൂക്കള്‍കൊഴിഞ്ഞ്‌, നീ-
യകലേയ്ക്ക്‌, എന്നെത്തനിച്ചാക്കി പോയതും;
സഖി, നിന്റെ സാമീപ്യമില്ലാതെ ഞാന്‍ കേണു
പകലുമിരവിലും ഒരുപാടലഞ്ഞതും..
അരികത്ത്‌നിന്നെയെത്തിച്ചു, മാലാഖമാര്‍
ഒരുനാള്‍, കനിഞ്ഞെന്റെ പ്രാര്‍ത്ഥനകേള്‍ക്കയാല്‍
മരുഭൂമി മലര്‍വാടിയായ്‌ പൂത്തുലഞ്ഞതും,
അറിയില്ല, ചൊല്ലൂ. ഇതുണ്മയോ?, സ്വപ്നമോ?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment