ആരാവില്‍, ആത്മസഖിയെന്‍‌മടിയില്‍ക്കിടക്കേ
താരങ്ങള്‍പോലെ മിഴികള്‍ചിരിതൂകിനിന്നൂ.
ദൂരത്തുദിച്ചശശിബിംബമടുത്തു നില്‍ക്കേ,
നേരംവെളുത്തതിവനൊട്ടുമറിഞ്ഞതില്ല.
പോകാന്‍ എണീറ്റതിനു‌‌മുന്‍‌‌‌പൊരുചും‌ബനത്തെ-
യേകാനൊരുങ്ങെ, ചെവിയില്‍ അവളോതി മെല്ലെ.
ഏകാകിയെന്റെ മനസിന്‍‌വ്യഥതീര്‍ത്തിടാനായ്‌
വൈകാതെയെന്നുമവിടുന്നിവിടേവരേണം.
ദൂരേ,കിഴക്കു ഉഷസിന്റെകവിള്‍ത്തടത്തില്‍,
ആരോകൊടുത്ത ചുടുചും‌ബനമേറ്റപോലെ
ചോരച്ചപാടുകള്‍ തെളിഞ്ഞുവരുന്നനോക്കി
നേരേയിറങ്ങി നടകൊണ്ടു,പതുക്കെ ഞാനും..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
നന്നായിരിയ്ക്കുന്നു മാഷേ
ReplyDelete