മിഴികളില് കണ്ണീരുമായൊരു വേഴാമ്പല്
മഴകാത്തിരുന്നചില്ലയ്ക്കുതാഴെ;
മൊഴിയുവാനൊന്നുമാകാതെയിരുന്നു ഞാന്
വഴിമുന്നില് താണ്ടുവാനെത്രദൂരം..
നെറുകയില്, കാലമേല്പ്പിച്ചൊരുണങ്ങാത്ത
മുറിവതില്നിന്നുമൊലിച്ചിറങ്ങീ
മറവിയ്ക്കുപോലും തുടയ്ക്കുവാനാകാത്ത
കറ, ആദ്യസ്നേഹനിരാസത്തിന്റെ..
അറിയുന്നു, ചക്രവാളത്തിലൊരുപക്ഷി
ചിറക്വിടര്ത്തിയലഞ്ഞിടുന്നു
ഒരുനാളില്, എന്റെയും, വേഴാമ്പലിന്റെയും
മുറിവിലാകൊക്കുകളാഴ്ന്നിറങ്ങും..
Saturday, April 11, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ishtaayi
ReplyDeleteനന്ദി..മേന് നേ...
ReplyDelete