ഒറ്റവരമ്പില്‍ ഞാന്‍ കാല്‍തെറ്റാതെ നടക്കുമ്പോള്‍
പെട്ടെന്ന്മനസ്സേതോകൊയ്‌ത്തുപാട്ടോര്‍മ്മിച്ചല്ലോ
കൊറ്റികള്‍നില്‍പ്പുണ്ടല്‍പമകലെ, മണ്ണില്‍ എന്തോ
കൊത്തിപ്പെറുക്കി, വേറിട്ടൊന്നിലും ശ്രദ്ധിയ്ക്കാതെ
നെന്മണികൊയ്യുന്നവര്‍,നിരന്ന്‌നിന്ന്‌‌പാടീ
പൊന്മാന്‌വേണ്ടി പെണ്ണാള്‍ കരഞ്ഞ്‌വിളിച്ചതും
മണ്‍മകളവളെ വീണ്ടെടുക്കാന്‍ രാമന്‍ചെന്ന്
തിന്മചെയ്തോരാലങ്കേശ്വരനെ വധിച്ചതും;
ലോകാപവാദംഭയന്നവളെകാട്ടില്‍ക്കള-
ഞ്ഞാഗാനമൊഴുകവേ മറന്നോ ഞാനെന്നെയും?
ആകാശമിരുളുന്നൂ; വരമ്പില്‍ ഞാനൊറ്റയ്ക്കാ-
യാഗാനമില്ല, കൊയ്ത്തുകാരില്ല, കൊറ്റികളും..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ദിവാസ്വപ്നം കണ്ടു നടക്കുകയാണല്ലേ..........
ReplyDeleteസ്വപ്നമാണെങ്കിലും കവിത കൊള്ളാട്ടോ.........
നന്ദി, ഷീലാ..
ReplyDelete