പ്രതിഫലം

തെറ്റുപറ്റീടുന്നെനിക്കെപ്പൊഴും ആരാണെന്റെ
കൂട്ടുകാരെന്നും, ശത്രു ആരെന്നുമറിഞ്ഞീടാന്‍.
ഒറ്റുകാരനാരെന്നും, തളരും‌നേരംതാങ്ങായ്
കിട്ടുക ആരേയെന്നും ഇന്നുമജ്ഞാതംതന്നെ.

സ്നേഹമേയുള്ളൂ എനിക്കേകുവാന്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും
മോഹിച്ചതില്ല, തിരിച്ചൊന്നുമേ പകരമായ്.
ദേഹങ്ങളല്ല, തലച്ചോറിന്റെ വികസന-
ദാഹമായിരുന്നല്ലോ ഞാന്‍‌തിരഞ്ഞിരുന്നത്.

സ്വന്തമായൊന്നുംതന്നെ തലയിലില്ലാത്തവര്‍
ചിന്തകള്‍പോലും കട്ടും, കടമായെടുപ്പോരും,
എന്തസംബന്ധത്തിനും കൂടെനില്‍‌പ്പോരും ഇവ-
രെന്തിനായ്തുനിയുന്നു, അന്യരെദ്രോഹിക്കുവാന്‍‌‍ ?

മുന്നില്‍‌വന്നെന്നെനോക്കിച്ചിരിയ്ക്കുമ്പോളും കയ്യില്‍,
പിന്നിലായുണ്ടായേക്കാം ഉറയൂരിയ കത്തി.
പിന്നെ ഞാന്‍ സമാധാനപ്പെടും, ആ ‘സര്‍വ്വസാക്ഷി’-
തന്നെയവന്നേകിടും നിറയെ പ്രതിഫലം !