രാധ, ഞാന്‍...

രാധ ഞാന്‍; കണ്ണാ എന്നെ മറന്നോ, നിദ്രാഹീന-
രാവുകള്‍, വൃന്ദാവന ലീലാവിലാസങ്ങളും?
രാജീവനയനാ, ഈ യമുനാതീരത്ത്‌ ഞാന്‍
രാഗലോലുപയായി കാത്തിരിയ്ക്കുന്നൂ നിന്നെ

താരങ്ങള്‍, അരിമുല്ലപ്പൂക്കള്‍പോല്‍ ചിരിയ്ക്കുന്നു-
ണ്ടീരാവു വിരിച്ചിട്ട നീലകമ്പളത്തിന്മേല്‍
നേര്‍ത്തൊരു മേഘക്കീറിന്‍പിന്നിലായ്ചന്ദ്രനെന്തോ-
ഓര്‍ത്തു കണ്ണുകള്‍പൊത്തി വെളുക്കെച്ചിരിയ്ക്കുന്നൂ

പുഞ്ചിരിതൂകീ വേഗം വന്നണഞ്ഞാലും നീയീ
നെഞ്ചിലെത്തുടിപ്പുകള്‍ തേങ്ങലായ്‌ തീരുംമുമ്പേ
മഞ്ചമൊന്നൊരുക്കീ കാത്തിരിപ്പൂ രാപ്പാടിതന്‍
കൊഞ്ചലും കളിവാക്കും എത്ര ഞാന്‍ സഹിച്ചീടും