പ്രയാണം.

കാണാത്ത കിനാക്കള്‍തന്‍ മാറാപ്പ്‌ തോളിലിട്ടീ-
കാനനവീഥിയിലൂടലഞ്ഞേനേറെക്കാലം
പൂവില്ല, തെന്നലില്ല, ദാഹനീരൊഴുക്കില്ല
പാടുന്ന കിളിയില്ല, നിലാവിന്‍ കുളിരില്ല
കല്ലിലും, മുനകൂര്‍ത്ത മുള്ളിലും നടന്നിപ്പോള്‍
തെല്ലല്ല, കുറച്ചേറെ വേദനിയ്ക്കുന്നൂ പാദം
എന്നാലു, മെവിടേയ്ക്കെന്നറിയാത്തൊരീയാത്ര
എന്നിലേയെന്നെത്തേടി, എന്നിതിന്‍ അവസാനം?
കാണ്മു, ഞാനകലത്തായ്‌ മനോജ്ഞ ഹരിതാഭ
വീണുപോം, മരീചികയാണതിന്‍ പിന്‍പേപോയാല്‍
കാത്തിരിപ്പാണെല്ലാരും, എന്തിനോ; അതിനില്ലൊ-
രര്‍ത്ഥം. ഈപ്രയാണമെന്‍ ജീവിതമറിവൂ ഞാന്‍