കാത്ത്‌,കാത്തെന്‍ കണ്‍കളാകെത്തളര്‍ന്നു. വ-
ന്നെത്തുവാന്‍ താമസമെന്തെന്നറിഞ്ഞീല
പേര്‍ത്ത്‌ മിടിച്ചൂ വലത്ത്‌കണ്‍പോളയും
ആര്‍ത്തനാദം മുഴക്കിക്കേണു, ഹൃത്തടം
ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നു മയക്കത്തില്‍ നിന്ന് ഞാന്‍.
പൊട്ടിച്ചിതറും പളുങ്ക്‍പാത്രംപോലെ
പെട്ടെന്ന് ഫോണില്‍ മണിയടിച്ചീടവേ
ഞെട്ടറ്റുവീണെന്റെ ജീവിതപ്പൂവുകള്‍
അന്നെന്‍കിനാവിന്‍ ചിറകുകളറ്റുപോയ്‌
പിന്നിട്ടപാതകള്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍ മാത്രമായ്‌
കണ്ണീരുവീണെന്റെ കാഴ്ച മറഞ്ഞുപോയ്‌
എന്‍നെറ്റിയില്‍നിന്ന് കുങ്കുമംമാഞ്ഞുപോയ്‌
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
പാവം...
ReplyDeleteകാത്തിരിപ്പിന്റെ അവസാനം ഇങ്ങനാകുമെന്ന് ആര്‍ക്കറിയാന്‍...
നല്ല കവിത.