ഞാനീതണലിലേകാകിയായുണ്ടെന്ന-
താണീവഴിക്കവളെത്തുവാന്‍ കാരണം.
കാണേണമെന്നുള്ളിലാശയില്ലാത്തതി-
ലാണേ, യൊഴിഞ്ഞിങ്ങ്‌മാറി ഞാന്‍ നിന്നത്‌.
ആരോ ചെവിയിലവളോട്ചൊല്ലിയ-
താരായിരിയ്ക്കാം? അയല്‍വീട്ടുകാരിയോ?
തോരാതെവായിട്ടലച്ചുകൊണ്ടെപ്പൊഴും
ചാരേനടക്കുന്നൊരാകൂട്ടുകാരിയോ?
യാത്രചോദിയ്ക്കുവാനാകാം, ഇനിവൃഥാ
കാത്തിരിയ്ക്കേണ്ടെന്ന്‌ചൊല്ലി; മിഴികളില്‍
സൂത്രത്തിലശ്രു നിറച്ച്‌, കുറച്ചെണ്ണ
കത്തുമെന്‍നെഞ്ചിലൊഴിച്ചെരിയിക്കുവാന്‍?
"എന്നെ നിനക്കുവേണ്ടല്ലേ, സമയമു-
ണ്ടൊന്നുവിളിയ്ക്കൂ, വരാം നിന്റെകൂടെ ഞാന്‍"
എന്നവള്‍ചൊല്ലീ;യിരുട്ടുപരന്നെന്റെ-
കണ്ണില്‍ അതിന്‍ശേഷമോര്‍മ്മകള്‍ മാഞ്ഞുപോയ്‌.
പിന്നെ,യിരുട്ടിന്റെ മാറാലമെല്ലെയെന്‍
കണ്ണില്‍നിന്നല്‍പ്പാല്‍പ്പമൂര്‍ന്നിറങ്ങീടവേ,
മുന്നില്‍ അകലെയായ്‌ പോകുന്നകണ്ടവള്‍
ചൊന്നിരിയ്ക്കാം "ഭീരു"വെന്നരണ്ടക്ഷരം
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
വെറുതെയെങ്കിലും കൂടെവരാനായൊന്നു വിളിയ്ക്കാമായിരുന്നില്ലേ.....കുറ്റബോധമെങ്കിലുമൊഴിവാക്കാമായിരുന്നല്ലോ......വളരെ ഹൃദയസ്പര്‍ശിയായിത്തോന്നി ഈ കവിത.....
ReplyDeleteആരുമല്ലായിരുന്ന ഞാന്‍,സ്നേഹിച്ചുകൂടായിരുന്നു.
ReplyDeleteഒരുജന്മമോ തുലഞ്ഞു; മറ്റൊന്നെങ്കിലും രക്ഷപ്പെടട്ടേ എന്നാണന്ന് തോന്നിയത്..ഇന്ന്, വിളിയ്ക്കാഞ്ഞതിനെയോര്‍ത്ത് വ്യാകുലപ്പെടുന്നു. നഷ്ടമായതെന്തെന്ന് അറിയുuന്നു. വിധിയില്ലാത്തതാവാം കാരണം..
വെരി നൈസ്.
ReplyDeleteനല്ല വരികള്‍, സുഹൃത്തെ... ഇപ്പോള്‍ നഷ്ട ബോധം തോന്നുന്നു, അല്ലെ?
മനസ്സിലാവും...
ആര്യന്‍, താങ്കള്‍ക്കത് മനസ്സിലായല്ലോ. എനിയ്ക്ക് സന്തോഷമായി..നന്ദി..
ReplyDelete