നഷ്ടപ്പെടുത്തീടുവാനാവാത്തയത്ര നിന്നോ-
ടിഷ്ടമായിരുന്നെന്ന് നീമാത്രമറിഞ്ഞില്ല.
ദൃഷ്ടിയെന്‍നേര്‍ക്കെങ്ങാനുമുയര്‍ന്നീടുകില്‍, പക്ഷേ,
കഷ്ട,മെന്‍നാവില്‍നിന്നൊരക്ഷരം വരുകില്ല.
ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ശ്രമിയ്ക്കും വാക്യങ്ങളെ
ചിട്ടപ്പെടുത്താന്‍, നീയെന്‍മുന്നിലെത്തുമ്പോള്‍ ചൊല്ലാന്‍
പറ്റില്ല, വൃഥാവിലെന്‍ തൊണ്ടയിലപ്പോള്‍ ജലം
വറ്റിടും, അസ്പഷ്ടമായ്‌ പുലമ്പും വേറേയെന്തോ.
പിന്നിട്ടവര്‍ഷങ്ങളില്‍നിന്നു ഞാനറിയുന്നൂ
നിന്നെനേടുവാന്‍വേണ്ടും ഭാഗ്യമീയെനിയ്ക്കില്ല
ഇന്നുമെന്‍കിനാക്കളില്‍ പൂപ്പുഞ്ചിരിയുംതൂകി
വന്ന്നീനില്‍ക്കാറുണ്ട്‌, എന്നെക്കൊതിപ്പിയ്ക്കുവാന്‍ !
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment