Monday, June 4, 2007

കാവിലെ നെയ്‌ത്തിരി



കാവിലെ ഏഴിലംപാലച്ചുവട്ടിലൊ-
രാവണിമാസ ത്രിസന്ധ്യനേരം
നീവന്നു;കയ്യില്‍ ചിരാതുമായ്‌ കണ്‍കളില്‍
പൂവിട്ട പൊന്നിന്‍ കിനാക്കളുമായ്‌

ഇറ്റിറ്റുവീണിരുന്നൂ ജലബിന്ദുക്കള്‍
കെട്ടിയിടാത്ത മുടിയില്‍ നിന്നും
ഒട്ടൊരു സംഭ്രമത്തോടെയല്ലോ നിന്നെ
തൊട്ടതും, കെട്ടിപ്പുണര്‍ന്നതും ഞാന്‍

കാവില്ല; പാലയുമില്ലിന്ന്, ദീപവും
പൂവിടാന്‍ പൊന്‍കിനാവൊട്ടുമില്ല
ഓര്‍മയിലുണ്ട്‌; ജ്വലിക്കും മിഴികളും
ഈറന്‍മുടിയും, നനഞ്ഞ ചുണ്ടും

1 comment:

  1. കുട്ടന്‍:) എത്ര നല്ല വരികള്‍ .. എന്തേ ഇതാരും കാണാതെ ഇങ്ങനെ കിടക്കുന്നത്.. ഇന്ന് ദിനപത്രം.കൊം മില്‍നിന്നാണ് ഇങ്ങനെയൊരു കവിയെ ഞാനറിയുന്നത്.. എല്ലാം വായിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. എന്തേ പിന്മൊഴികള്‍ ഇല്ലെ?
    ഈ കൊച്ചുകവിത ശരിക്കും എന്നെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു എന്നറിയിക്കട്ടെ... കമന്റുകളില്ലെങ്കിലും എഴുതാതിരിക്കരുതെ മാഷെ..
    ഞാനിനിയിവിടെ വന്നിരിക്കും. തീര്‍ച്ച..

    ReplyDelete