ശ്രീലളിതേ..

ഭുവനേശ്വരിയാദേവീ-
സവിധേ കൈകള്‍കൂപ്പവേ,
അവളെന്നിലുണര്‍ത്തുന്നൂ
ശിവപഞ്ച‌പദങ്ങളെ


വരദായിനി നീയേകും
കരയുന്നോര്‍ക്ക് സാന്ത്വനം.
അറിയും, നിന്‍‌കടാക്ഷങ്ങള്‍
‍തരുവാന്‍‌കുമ്പിടുന്നു‌ഞാന്‍

നീയാണാദ്യാക്ഷരം ഭദ്രേ
നീയാണല്ലോവെളിച്ചവും
നീയാണെന്നാത്മസംഗീതം
ധീയോയോന: പ്രജോതയാത്

(ഈ വരികള്‍ ‌എഴുതുമ്പോള്‍‌ ഇതു ‘പത്ഥ്യാവക്ത്രം’ എന്ന വൃത്തമാണെന്ന്‌ എനിയ്ക്കറിയില്ലായിരുന്നു.പിന്നീട്, വൃത്തമഞ്ജരി നോക്കിയപ്പോളാണ്‌ മനസ്സിലായത്..അമ്മേ, മൂകാംബികേ, നിനക്കായിരം പ്രണാമം.)