Tuesday, November 27, 2007
കബീര്‍...
"നിന്റെ പാതയില്‍ മുള്ള്‌ വിതറിയവര്‍ക്കായി
നീ വിരിയ്ക്കേണം പുഷ്പദളങ്ങളവര്‍ പോകെ
നിന്റെ കാലുകള്‍ മുള്ളാല്‍ വേദനിച്ചേയ്ക്കാം, പക്ഷേ
നിന്റെ പുഷ്പങ്ങളേറ്റാ ഹൃത്തടം വേദനിയ്ക്കും
കല്ലുകളേല്‍ക്കുമ്പോളും മാവെറിയുന്നോര്‍ക്കായി
നല്ല തേന്‍രുചിയേറും മാമ്പഴം കൊടുക്കില്ലേ?
പാന്ഥനല്‍പം തണലോ,തണ്ണീരോ നല്‍കീടാതെ-
യെന്തിനീ പന, വൃഥാ മേലോട്ട്‌ പൊന്തീടുന്നു?
കൊണ്ടുപോവാനാവില്ല; നിന്റെ യാതൊന്നു,മവ
നീണ്ട യാത്രയ്ക്കുമുമ്പായ്‌ ഇവിടെ ഉപേക്ഷിയ്ക്കും"
നീ പറഞ്ഞറുന്നൂറ്‌ വര്‍ഷങ്ങളായെന്നാലും
നേരവയിന്നുമെന്ന് ഞാനറിയുന്നൂ, കബീര്‍!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment